พ่อของสุรุ่ยสุร่าย

เราทุกคนคงเคยได้ยินเรื่องราวของบุตรสุรุ่ยสุร่ายที่พระเยซูเล่าและบันทึกไว้ในลูกา 15 และที่อื่นๆ ลูกชายคนเล็กของเศรษฐีขอมรดกของเขาก่อนกำหนด ก่อนที่พ่อของเขาจะเสียชีวิต และใช้จ่ายทั้งหมดในประเทศที่ห่างไกลไปกับเหล้าองุ่น ผู้หญิง และเพลง (ตามปกติ) จบลงด้วยการสิ้นเนื้อประดาตัวและหิวโหย เขาตัดสินใจที่จะกลืนความภาคภูมิใจของเขาและกลับมาบ้านและอ้อนวอนพ่อให้รับเขาเข้ามา ไม่ใช่ในฐานะลูกชายอีกต่อไป แต่ในฐานะมือรับจ้างภาคสนาม เพราะอย่างน้อยเขาก็จะได้มีอาหารกินบ้างเล็กน้อย...

แต่พ่อของเขาไม่มี! เราเห็นการตอบสนองในใจของบิดาใน ลูกา 15:20-22 ซึ่งยกมาจาก The Message Bible:

ในขณะที่เขายังอยู่ไกล บิดาของเขาเห็นเขา หัวใจของเขาเต้นแรง เขาวิ่งออกไป กอดเขาและจูบเขา ลูกชายเริ่มพูด: 'พ่อ ผมทำบาปต่อพระเจ้า ผมทำบาปต่อหน้าพ่อ ฉันไม่สมควรได้ชื่อว่าเป็นลูกของคุณอีกแล้ว'

แต่พ่อไม่ฟัง...

ทำไมไม่? เพราะพระบิดากำลังเรียกคนใช้ทั้งหมดให้เอาเสื้อผ้าของลูกชายไปซักและจัดงานเลี้ยงใหญ่ เริ่มงานปาร์ตี้นี้ได้เลย เพราะลูกชายของเขากลับมาบ้านแล้ว!

หัวใจของเขาเต้นแรง เขาวิ่งออกไป กอดเขาและจูบเขา

พ่อไม่ต้องการฟังคำแก้ตัวของลูกชาย คำอธิบายของเขา คำขอโทษของเขา ผู้เป็นพ่อเพียงต้องการอุ้มลูกชายด้วยความยินดีอย่างท่วมท้นกับการกลับบ้าน

บางทีนั่นอาจเป็นจุดที่คุณอยู่กับพระเจ้าในตอนนี้ คุณอยู่ในประเทศที่ห่างไกลและต้องการกลับบ้าน แต่บางทีคุณอาจมองหาเสื้อผ้าที่สะอาดก่อน พยายามทำตัวให้พร้อม เพื่อไม่ให้การมาถึงของคุณสร้างกลิ่นเหม็น บางทีคุณอาจกำลังฝึกสุนทรพจน์อยู่ พยายามสร้างข้อโต้แย้งที่จะโน้มน้าวใจพระบิดาให้ให้โอกาสคุณอีกครั้ง

ฉันอธิบายได้!" คุณพูด แต่พระบิดาเพียงต้องการจะกอดคุณไว้ในอ้อมกอดอันยิ่งใหญ่ ไว้มีเวลาจะมาคุยกันใหม่ นี่คือช่วงเวลาแห่งการโอบกอด สำหรับการเชื่อมต่อใหม่ สำหรับการยอมรับ เพื่อยืนยันความสัมพันธ์

นี่ใช่คุณหรือเปล่า? แค่กลับมาบ้านแล้ว รับอ้อมกอดพ่อ

แล้วปล่อยให้น้ำตาไหล