Bu gün Kök Hüceyrə Nəqli Günüdür -01. Əvvəllər yığılmış Kök Hüceyrələrimi sabah geri qaytarıram və bunu ad günüm kimi edirəm! (Bu barədə sabah daha ətraflı.) Bu xəstəxana səfərimdə son kimya infuziyası bu gündür və özümü yaxşı hiss edirəm. Həkimim deyir ki, kimyanın xoşagəlməz yan təsirləri yəqin ki, sabah və ya ertəsi gün özünü göstərməyə başlayacaq, ancaq sabah bununla məşğul olacağıq! Həyat yoldaşım buradadır və bu gün yaşamaq üçün əla gündür! Bonus olaraq, bu səhər təsadüfi olaraq Zəbur 40-ı açdım -- The Message Bible-da ən sevdiyim hissələrdən biri:
Gözlədim, gözlədim və ALLAHı gözlədim.
Nəhayət o baxdı; nəhayət dinlədi.
O, məni səngərdən qaldırdı,
ayaqlarımı dərin palçıqdan çəkdi.
O, məni bərk qayanın üstündə ayağa qaldırdı
sürüşməyəcəyimə əmin olmaq üçün.
O, mənə ən son Tanrı mahnısını oxumağı öyrətdi,
Allahımıza həmd nəğməsi.
Getdikcə daha çox insan bunu görür:
Onlar özlərini ALLAHA təslim edərək sirrə girirlər.
Mən bu ilin əvvəlində duz bataqlığında ilişib qalmağım barədə əvvəllər yazmışdım, lakin yeniyetmə oğlumun öz Müharibə Hekayəsi var. Biz arakəsmə tikirdik (bəziləri buna dəniz divarı deyirlər) və o, quyu kimi istifadə etdiyimiz qumun içində dayanarkən divarda işləyirdi. Hər şey yaxşı idi... olmayana qədər. Dalğa gəlməyə başladı və biz bunu bilmədən o bərk qumu tez quma çevirdi. Ayaqları ilişib qalmışdı və mübarizə onu daha da pisləşdirirdi. Nəhayət, biz onu çıxartdıq, ancaq oturması üçün ekskavatorun vedrəsinə qayış taxmaqla. Hətta o zaman dedi ki, mən onun ayaqlarını rozetkadan çıxarmaq üzrə olduğumu hiss edirəm. O, acınacaqlı vaxt keçirdi. Qəribədir ki, o, ailə biznesini miras almaqda maraqlı deyil. Qəribədir.
Bəzən vəziyyətlərə düşürük və Allah bizi xilas etməyi seçir. Amma oğlumun bataqlığında olduğu kimi, bu cür qurtuluş bəzən ağrı ilə gəlir. C.S.Lyuisin sevimli uşaq kitabı olan "Sübh treaderinin səyahəti"ndə oğlan Eustace əjdaha yuvası tapdı, əjdahanın dəfinəsindən qızıl bilərziyi taxdı və yatmağa uzandı. Qalxanda o, əjdaha idi! Və əjdahanın qolbağının qolunu kəsdiyi yerdə qolu həqiqətən ağrıyırdı. O, öz başına əjdaha dərisini soymağa çalışdı və bu, yaxşı HİSS ETDİ, lakin altında həmişə başqa bir təbəqə var idi. Nəhayət, Aslanın köməyinə ehtiyacı olduğunu anladı. Dostlarına macərası və qurtuluşu haqqında danışan Eustace'in sözləri ilə hekayəni götürürük:
Sonra şir dedi- amma danışıb-danışmadığını bilmirəm..." Sən mənə icazə verməlisən ki, səni soyundurum. Mən onun caynaqlarından qorxdum, sizə deyə bilərəm, amma indi demək olar ki, ümidsiz idim. Ona görə də ona bunu etməyə icazə vermək üçün arxası üstə uzandım.
Onun ilk göz yaşı o qədər dərin idi ki, onun ürəyimə getdiyini düşündüm. O, dərini çıxarmağa başlayanda bu, indiyə qədər hiss etdiyim hər şeydən daha çox ağrıyırdı. Mənə dözə bildi, bu, sadəcə əşyaları hiss etməkdən həzz idi. Bilirsiniz, əgər siz nə vaxtsa ağrıyan yerdən qaşınma götürmüsünüzsə. Billy kimi ağrıyır, amma onun getdiyini görmək çox əyləncəlidir. .
...
Yaxşı, o, vəhşi şeyləri dərhal soydu... və mən soyulmuş açar kimi hamar və yumşaq idim və əvvəlkindən daha kiçik idim. Sonra məni tutdu - xoşuma gəlmədi. o qədər çox incə idim ki, indi dərim yox idi- və məni suya atdı.O, hər şey kimi zərif oldu, ancaq bir anlıq. Bundan sonra o, mükəmməl dadlı oldu və üzməyə və sıçramağa başlayan kimi gördüm. bütün ağrıların qolumdan getdiyini. Sonra bunun səbəbini gördüm. Yenidən oğlana çevrilmişdim...
Allah bizi öz pis qərarlarımız və qəsdən itaətsizliyimiz bataqlığından - burada Cənubi Karolina və Corciya Aşağı Ölkəsinin duzlu bataqlığında tapdığımız pis Pluff Palçığı kimi yapışqan vəziyyətlərdən xilas etməyə QADİRDİR. Ancaq qurtuluş çox vaxt ağrısız olmur. Allahın bizə yolda qalmağı xəbərdar etdiyi zaman Onun hələ də sakit səsinə itaət etsək nə qədər yaxşı olar?
Özümüz palçığa batmamış ƏVVƏL Ona itaət edirik?
Comments