Drie mans is vandag in my gedagtes, wat elkeen in beproewinge was en 'n soortgelyke hartsreaksie gehad het. Hulle is 'n paar van my helde van die geloof.
In Handelinge 12 vind ons 'n Beproewing. Nie net in die metaforiese sin van 'n tyd van moeilikheid nie, maar in die sin van die hofgebou. 'n Openbare Verhoor, wat onmiddellik gevolg sal word deur 'n Openbare teregstelling. Hier is die eerste ses verse van Handelinge 12, aangehaal uit Die Boodskap:
Dit is toe dat koning Herodes dit in sy kop gekry het om agter van die kerklede aan te gaan. Hy het Jakobus, Johannes se broer vermoor. Toe hy sien hoeveel dit sy gewildheid onder die Jode laat styg het, het hy Petrus gearresteer- - alles gedurende die Pasgaweek, let wel - en het hom in die tronk laat gooi, en vier groepe van vier soldate elk gesit om hom te bewaak. Hy het 'n openbare lynch ná Pasga beplan. Die hele tyd wat Petrus onder swaar bewaking in die tronkhuis was, het die kerk baie hard vir hom gebid. Toe het die tyd aangebreek vir Herodes om hom uit te bring vir die doodmaak. Daardie nag, al was hy aan twee soldate geboei, een aan weerskante, het Petrus soos 'n baba geslaap. En daar was wagte by die deur wat hulle oë op die plek gehou het. Herodes het geen kanse gevat nie!
Goed, so Peter weet hy gaan sterf. Hy het niks verkeerd gedoen nie, behalwe om te getuig wie hy KEN Jesus is. Maar hy sal binnekort in die openbaar tereggestel word vir daardie waarheidvertelling. En hy is oukei met daardie onreg. Daardie gebrek aan REGVERDIGHEID. Maar hoe weet ek?
Daardie aand, al geboei aan twee soldate, een aan weerskante, het Peter SOOS 'N BABA GESLAP.
Hoe kon hy so kalm wees? So onverstoorbaar? Het hy die woorde van Jesus onthou, opgeteken in Johannes 6:37-40?
Alles wat die Vader My gee, sal na My toe kom, en wie na My toe kom, sal Ek nooit verdryf nie. Want Ek het uit die hemel neergedaal nie om my wil te doen nie, maar om die wil te doen van Hom wat My gestuur het. En dit is die wil van Hom wat My gestuur het, DAT EK NIKS SAL VERLOOR VAN ALLES WAT HY MY GEGEE HET NIE, maar hulle sal opwek in die laaste dag. Want die wil van my Vader is dat elkeen wat na die Seun en in Hom glo, sal die ewige lewe hê, en Ek sal hom opwek in die laaste dag.
Vir Petrus was sy toekoms bepaal. Die belangrike een. Sy ewige een. Die huidige? Dit was net besonderhede. Hy het sy missie vervul om almal wat hy ontmoet het van Jesus te vertel, en in die volgende paar dag sou hy ook die koning en sy raadgewers kan vertel. Koel! So alles was goed.
Later daardie aand het 'n engel gekom, die tronkdeure oopgemaak en Petrus uitgestap na sy vryheid. En dit is 'n ongelooflike verhaal van 'n wonderbaarlike aflewering! En tog, ek dink die groter storie is dat Peter lekker geslaap het, vasgeketting tussen twee lelike soldate, op die vooraand van sy teregstelling...
Vader Abraham is nog 'n voorbeeld van 'n man wat vrede het in sy omstandighede. In sy geval was dit 'n ERNSTIGE ontkoppeling tussen God se beloftes aan hom, en die Regte Wêreld wat hy met sy oë kon sien. Romeine 4:18-21 verskaf konteks:
Teen alle hoop af, het Abraham in hoop geglo, en so het hy die vader geword van baie nasies, net aan hom gesê: "So sal jou nageslag wees." Sonder om in sy geloof te verswak, het hy die feit in die gesig gestaar DAT SY LIGGAAM SO GOED SOOS DOOD WAS - sedert hy ongeveer 100 jaar oud was en dat Sara se baarmoeder ook dood was...
Dis waar ek en sommige van my vriende nou is. Ons het 'n diagnose van 'n ongeneeslike kanker, genaamd Mantelsellimfoom. Daar is geen mediese kuur nie. Jy behandel dit en slaan dit terug, maar uiteindelik kry dit jou. So wat jy intussen doen, is jy behandel dit, en dan leef jy jou lewe. Die gedeelte gaan voort op:
Tog het hy nie deur ongeloof getwyfel aangaande die belofte van God nie, maar is versterk in sy geloof en het eer aan God gegee, TEN HEEL OORTUIG DAT GOD KRAG HET OM TE DOEN WAT HY BELOWE...
Wat God hom belowe het, om die vader van baie nasies te wees in sy oudag, het GEEN KANS op vervulling gehad nie. Onmoontlik. Dis nie hoe biologie werk nie. Maar hy het nie omgegee nie. Hy het vertrou dat God die belofte sou nakom, en toe het hy teruggegaan na sy alledaagse lewe. God sou sorg vir die toekoms.
Ten slotte wil ek jou vertel van een van my gunsteling skrywers, Nabeel Qureshi, wat "Seeking Allah, Finding Jesus" en twee ander boeke geskryf het, en toe kanker gekry het. Hier was sy siening van sy situasie:
Hierdie is 'n aankondiging wat ek nooit verwag het om te maak nie, maar God het my in Sy oneindige en soewereine wysheid GEKIES vir hierdie loutering, en ek bid dat Hy deur my liggaam en my gees verheerlik sal word. My familie en Ek het die nuus ontvang dat ek gevorderde maagkanker het, en die kliniese prognose is nogal donker. Nietemin gaan ons genesing aggressief nastreef, beide medies en wonderbaarlik, en vertrou op God en die feit dat Hy in staat is om oneindig meer te doen as alles wat ons vra of ons voorstel.
En dit is waar ek nou is. Ek glo dat, vir Sy doeleindes, God my gekies het vir hierdie verfyning, vir hierdie seisoen van moeilikheid, en ek is goed daarmee. Nabeel het wel op die ouderdom van 34 aan daardie kanker gesterf (ek word môre 54), maar ek onderwerp aan jou dat hy sy missie vervul het, en God het hom geneem. (My eie sending is aan die gang, so niemand raak paniekerig nie.) Terwyl ek aan sy getuienis dink, word ek herinner aan Jakobus 1:12, aangehaal uit The Message:
Enigiemand wat 'n toetsuitdaging reguit die hoof bied en dit regkry om dit uit te hou, is baie gelukkig. Vir sulke persone wat lojaal lief is vir God, is die beloning lewe en meer lewe.
En dus my vriende, sommige van julle is ook in die middel van 'n beproewing - 'n "Toetsuitdaging", soos James dit stel. Mag God jou die genade gee om dit uit te steek, en mag Hy jou beloon met Lewe en Meer Lewe.
Comments