Die Opstelling

Ek het vanoggend in Handelinge 7 gelees, waar Stefanus sy verdediging in die godsdienstige hof gegee het. Maar in plaas daarvan om homself te verdedig teen die valse beskuldigings soos almal verwag het, het hy sy ongemaklike posisie as 'n boeliekansel gebruik om 'n geskiedenisles te gee en 'n preek te hou. Hahahah! In elk geval, as deel van sy geskiedenisles aan al die godsdienstige dwaalleer, het hy oor Josef in Egipte gepraat. In Handelinge 7:11-12 (lees uit Die Boodskap), sê dit:

"Later het daar 'n hongersnood oor daardie hele streek uitgesak, wat van Egipte tot by Kanaän gestrek het, wat geweldige ontberinge meegebring het. Ons honger vaders het hoog en laag gekyk na kos, maar die kas was kaal. Jakob het gehoor dat daar brood in Egipte is en ons vaders gestuur om dit te verken..."

Ons ken seker almal die res van die storie. Uiteindelik het Josef homself aan sy idioot broers geopenbaar en sy pa Jakob het die hele stam na Egipte verhuis waar hulle van die hongersnood gered is as gevolg van Josef se invloed. Goeie storie, maar ek wil vir 'n oomblik op Josef fokus. Op die ouderdom van 17 (Genesis 37:2), het God vir Josef twee drome gegee oor sy ouers en broers wat voor hom neerbuig. So het hy dadelik vir hulle gesê. Want--natuurlik het hy, die klein punk. (Terloops, nie alles wat God vir jou wys moet gedeel word nie. Maak 'n nota.) Voorspelbaar is hierdie profetiese drome nie goed ontvang nie en sy broers het gou sy dood nagemaak en hom in slawerny verkoop. Probleem opgelos. Hy het die volgende dertien ellendige jare in Egipte deurgebring, eers as slaaf en toe in Farao se tronk. Uiteindelik het hy Farao se drome uitgelê en is hy as eerste minister aangestel, maar dit was nog 7 jaar voordat die hongersnood getref het en Josef se broers kom kos soek het.

Josef moes 20 jaar van swaarkry en vervreemding van sy familie deurmaak, want God het hom vir iets voorberei. Iets groots - red die wêreld, en sy eie familie daarmee. Maar hoeveel keer het hy vir God gevra hoekom?

"Hoekom, God, het U my daardie drome gewys en my toe in ballingskap tronk toe gestuur? Dit is nie regverdig nie!"

Het jy al ooit tot God gehuil oor iets wat onregverdig is, wat God stilweg in jou hart beskuldig, dat God onregverdig was? Ek het. Het jare verloop sedert beloftes gegee is, en word dit steeds nie vervul nie? Ek dink aan Naomi se verhaal in die boek Rut. Sy het haar man na 'n ander land gevolg om 'n hongersnood te ontsnap, maar hy het daar gesterf. Haar twee seuns het met plaaslike meisies getrou, en HULLE het daar gesterf. Sy hoor uiteindelik dat daar weer kos in Bethlehem (die "Huis van Brood") is en kom saam met haar skoondogter Rut terug. Haar ou vriende kom rond en vra: "Is dit regtig Naomi, na al die jare?" Maar die naam Naomi beteken "Aangenaam", en Naomi maak 'n punt daarvan om vir mense te vertel dat haar lewe basies suig is, dat dit so onregverdig is en dat dit omtrent alles God se skuld is. Ons vind haar uitbarsting in Rut 1:20-21, lees uit Die Boodskap:

Maar sy het gesê: "Moenie my Naomi noem nie, noem my Bitter. Die Sterke het my 'n bitter slag toegedien. Ek het hier weggegaan vol lewe, en GOD het my teruggebring met niks anders as die klere op my rug nie. Hoekom sal jy my Naomi noem? God het beslis nie. Die Sterke het my verwoes."

Wat sy nie besef het nie, was dat dit 'n goddelike opset was. God het haar deur dit alles gesit om haar skoondogter Rut na Betlehem te bring net op die tyd van die gars-oes, sodat sy vir Boas kon ontmoet en weer kon trou. Ruth en haar man het 'n baba gehad en Naomi het uiteindelik 'n ouma geword. Rut 4:16-17 vertel vir ons die toekomstige belangrikheid van hierdie kind:

Naomi het die baba gevat en hom in haar arms vasgehou, hom omhels, gekoer oor hom en op hom hand en voet gewag. Die buurtvroue het gesê hulle noem hom "Naomi se babaseuntjie!" Maar sy regte naam was Obed. Obed was die vader van Isai, en Isai die vader van Dawid.

Daar is baie ander mans en vroue in die Skrif wat rede gehad het om te voel die lewe was onregverdig - dat God onregverdig was. Moses het gegaan van 'n vors van Egipte na niks anders as 'n herder in die woestyn - vir 40 jaar. Toe praat God met hom uit 'n brandende bos en alles is verander. Esther is uit haar familie geruk en teen haar wil gedwing om een van die baie, baie deelnemers aan die spandeer-'n-nag-saam-die-koning-kompetisie te wees, met om as koningin as die groot prys gekroon te word. Ek is redelik seker dat sy DAARDIE geleentheid om beroemd te wees sou deurgegee het as dit toegelaat was. Maar sy het nie 'n sê in die saak gehad nie. Ek sal wed dat baie trane gestort is, maar sy het nie besef dit was 'n goddelike opset nie. God het haar aangestel om koningin te word en om haar mense te red. Dawid het gegaan van om as koning gesalf te word voor sy hele familie na om deur die berge gejaag te word deur sy skoonpa Saul, wat hom probeer doodmaak het.

So hier is 'n gedagte. Kon God vir Dawid direk en onmiddellik koning gemaak het? Kon God Moses op die ouderdom van 40 in die leierskap van die Hebreërs geplaas het? Sekerlik. Maar nie een sou die karakter gehad het om die werk behoorlik te doen nie. Hoekom? Omdat karakter en geestelike volwassenheid kom deur saam met God te wandel deur moeilike tye. Deur te volhard, selfs wanneer dit onregverdig lyk - selfs wanneer dit lyk of God onregverdig is.

Wat as Stephen se hele lewe 'n opset was om hom na daardie godsdienstige hofsaal te bring, sodat hy daardie godsdiensleiers en hul gevolg 'n heilige oortjie kon gee voordat hulle hom teregstel? (Ons weet die toekomstige apostel Paulus was onder diegene wat geluister het.) Wat van die sewentig Christene wat die afgelope week in hul kerk in die Kongo deur 'n ISIS-filiaal onthoof is? Het hulle 'n Stefanus getrek en Jesus aan hul gevangenes verkondig voordat hulle die mes gekry het? Ek dink jy kan daarop staatmaak. Dan is daar 'n dodetal in die Tennessee-gevangenisstelsel, waar daar 'n gevangene-geleide kerk is waar God aanbid en verheerlik word - daar op 'n dodelike plek onder diegene wat aangestel is om vir hul misdade te sterf.

So miskien suig jou lewe nou. Miskien is jou werk dom, jy is vervreemd van familie, jy word ongewaardeer by die werk, of jy kan nie 'n toekoms sien as doeke en vuil skottelgoed nie. Miskien voel jy al vir JARE so vas. Maar wat as dit 'n goddelike opset is? Wat as God jou op hierdie plek gestel het - hierdie spesifieke (onregverdige?) plek in die lewe - omdat Hy jou regstel vir iets? (Of dalk het God 'n MAGTIGE bestemming vir jou kind of kleinkind beplan - en jou belangrikste Godgegewe missie in hierdie lewe is om daardie kind lief te hê en groot te maak sodat hulle sal word wie God hulle geskep het om te wees?)

Mag ons elkeen God vertrou in die proses, veral wanneer ons omstandighede onregverdig voel.

As jy hierdie blogplasing geniet het, soek my boek "101 God Thoughts," beskikbaar op Amazon.

"Regard prisoners as if you were in prison with them. Look on victims of abuse as if what happened to them had happened to you." Hebrews 13:3, The Message